Pembe Truva Atı: Kuir Teori ve Pedofili

Dr. Em

Kuir Teori, çocukların yetişkinlerle cinsel ilişkiye rıza gösterebileceğini iddia eden bir iktidar yorumuna dayanmaktadır.

"Kuir Feminist" ya da "Kuir Feminizmi" sözcüklerini gördüğümde onları kullanan kişilerin hiç okumadıklarından şüpheleniyorum ya da belki umuyorum. Eski bir deyişte belirtildiği gibi: "Cehenneme giden yol iyi niyet taşlarıyla döşelidir." Tüm bu genç woke insanların, hayır kurumlarının, enstitülerin, sanat festivallerinin tecavüzü ve pedofiliyi, kuirleşmeyi ve feministlerin kurmak için yorulmadan çalıştıkları sınırları aşmayı desteklediğine inanmıyorum.

Rıza yaşı ve tecavüze karşı yasalar ilk feminist dalganın ajandasında önemli bir yer tutar[1]. Ne var ki bu kuir teorinin hedeflediği şeydir[2].

Sarah Beresford'un analiz ettiği gibi, "Kuir terimi... tanımı gereği normal, meşru, ve egemen olanla çelişen her şeydir ve ister bireysel ve toplumsal cinsiyetle ister etnik, ulusal ve politik kimlikle ilgili olsun, egemen kimlik fikirlerini istikrarsızlaştırmayı hedefler[3]. Bu kulağa özgürlükçü ve yenilikçi gelir, ta ki "normal, meşru ve egemen" olanın yetişkinlerin çocuklarla cinsel münasebette bulunmaması gerektiği fikrini de içerdiğini hatırlayana kadar. Rahatsız edici bir şekilde, çocuk istismarının yeniden çerçevelendirilmesi ve pedofilinin toplumun marjinlerinden kurtarılması kuir teori içinde baskın bir fikirdir. Her ne kadar kendini gökkuşağının altına gizleyip gey, lezbiyen ve biseksüellerin onlarca yıldır uğruna mücadele ettiği enerjiyi, iyi niyeti ve kazanımları kullanmaya çalışsa da kuir teori ilerici olmaktan başka bir şey değildir. Gerçekten de aynı cinsiyete duyulan çekimin tam zıttıdır. Profesör Alassandra Tanesini'nin de belirttiği gibi, "Kuir teorinin karakteristik özelliklerinden biri, cinsel yönelimi sosyal olarak inşa edilmiş bir şey olarak ele alan her türlü görüşe karşı çıkmasıdır[4]." Dolayısıyla, aynı cinsiyete duyulan çekim öğrenilemeyen ya da dışlayıcı olduğu için bağnaz olarak nitelendirilebilen bir tercih haline gelmektedir. Bu da homofobinin parlak ve yeni kılıfıdır. Kuir teorinin içerdiği gerçek homofobi hakkındaki analizim geliyor. Kuir teori tarafından desteklenen trans ideolojinin aksine, kuir teorinin ana savunucularını sorgulayabileceğimiz bir alanyazın külliyatı vardır.

Kuir Teorinin Postmodernist Temelleri

Kuir teori postyapısalcılık ve postmodernizm felsefi anlayışlarının üzerine inşa edilmiştir. Michel Foucault, gerçekliği ve insanlık durumunu kavramsallaştırmanın bu yeni yolunun kurucu babasıydı[5].  Tamsin Spargo Foucault'nun "cinsellik, iktidar ve bilgi arasındaki ilişkiler üzerine analiyizi"nin kuir teori için en önemli çalışma olduğunu iddia ediyor[6]. Benzer şekilde Margaret A. McLaren de Foucault'nun çalışmasının kuir teori için bir temel niteliğinde olduğunu öne sürüyor[7]. Foucault gücün ilişkisel, her yerde ve her şeyin içinde olduğu fikrini geliştirmiştir. Foucalt gücün ve yasaklamanın yukarıdan dikte edilen ve tek yönlü bir şey olmaktan ziyade, söylem aracılığıyla inşa edilen menkul ve nüfuz edici olduğunu iddia etmiştir. Jane Clare Jones'un açıkladığı üzere, Foucault güç ve bilgi rejimleri gibi söylemsel rejimlerin anlamlarını onların açıklayacağı konular ürettiğini öne sürer[8].

Pratikte bunun anlamı tecavüzün zararıdır, örneğin tecavüzün kendisini değil de söylemsel olarak bir kurbanı ve faili nasıl tasvir ettiğimiz anlamına gelir. Dahası, Foucault olaylar ya da materyallerle desteklenen temel ya da gerçek yapıların, örneğin metinlerin, birer yanılgı olduğunu belirtmiştir. Foucault'nun söylemi, gücü ve iktidarı yeniden kavramsallaştırması bir yeniden düşünme tahammülünü gerektirdi. Normların özellikle de cinsel normların ihlali, Foucaultcu düşüncede iktidara ve baskıya meydan okuyacak ceza ve sınıflandırmaya  verilecek yegane cevap haline geldi. Foucault'nun heteronormatife, hakim düşünceye, meydan okuyuşu hoş bir müdahale olmasına rağmen, tüm normların kötü ve bastırılmış sapkın cinselliği serbest bırakmanın iyi olduğu şeklinde genişleyen fikri ciddi problemler oluşturur. 

Feministler tecavüzün kötü bir şey olduğu ve çocukların cinsel aktiviteye rızalarının olmadığı kültürel normunu geliştirmeyi denedi. Bu aktiviteleri tecavüz ve çocuk cinsel istismarı, postmodernizmle yeniden şekillendi; dolayısıyla bastırılmış, sınırları ihlal eden ve iktidara meydan okuyup bireylerin özgürleşmesine yardım eden kuir teori de. Örneğin, Foucault, bir çocuk tacizcisinin kovuşturulmasını, söylemin bir suçlu ve kurban inşa ettiği ve devlet gücünü bir birey üzerinde uyguladığı önemsiz bir kolektif hoşgörüsüzlük olarak sundu.

1867'de bir gün Lapcourt'dan cahil, mevsime göre oradan oraya dolaşarak çalışan, sadakayla ya da emeğin en kötü türünü takas ede ede kıt kanaat geçinen, ahırlarda ve damlarda yatan bir çiftlik işçisi yetkililere teslim edildi. Bir tarlanın kenarında küçük bir kızdan birkaç okşama elde etmişti, tıpkı daha önce yaptığı ve köyün civarındaki çocukların yaptığını gördüğü gibi çünkü ormanın tenha bir kenarında ya da Saint Nicolas'ya uzanan hendeğin içinde onlarla "curcled milk" denen oyunu oynardı. Bu yüzden kızın ailesi tarafından belediye başkanına bildirildi ve jandarma komutanına ihbar edildi, jandarmalar tarafından ona dava açan ve incelenmesi için bir doktora yönlendirecek olan hakime götürüldü, ardından iki uzman durum hakkında yalnızca raporlarını yazmakla kalmadı bir de bu raporları yayınladılar. Bu hikâyenin önemi tüm bunların basitliğidir: taşrada her gün beliren bu taşra cinselliğinin, bu pastoral önemsiz zevklerin, belirli bir zamandan itibaren yalnızca toplumsal hoşgörüsüzlüğün değil aynı zamanda hukuki işlemin, tıbbi muayenenin, dikkatli bir klinik incelemenin ve bütün bir teorik açıklamanın konu haline gelmiş olması gerçeğidir[9].

Foucault'ya göre bu senaryodaki kötülük, "köyün yarım akıllısını", "büyüklerin reddettiği iyilikler için küçük kızlara birkaç kuruş vermekten" bahsetmeye zorlayan "otoriter soruşturmaydı." J.C. Jones, Foucault'nun bu çocuk cinsel istismarı vakasına olan yaklaşımı için daha fazla bilgi sunar ve bunu şu şekilde detaylandırır:

Abnormal'in (1974-75 yıllarında College de France'de verdiği derslerden oluşur) yayınlanmasıyla birlikte, Foucault'nun Cinselliğin Tarihi adlı eserinde bu vakaya yaklaşma şeklinin yeni bir şey olmadığını artık biliyoruz. Bu vesileyle, “elde edilen okşamalar” hakkında baskıya koymak istediğinden daha fazla ayrıntı verirken, yine de kararlı gizleme tutumunu sürdürür ve izleyicisine konunun "son derece sıradan" olduğu konusunda güvence verir. ...Foucault'nun eğlenceli bir şekilde hayal ettiği Jouy adındaki çiftlik işçisinin, "neredeyse, kısmen ya da az çok tecavüz ettiği küçük bir kızın ailesi tarafından ihbar edildiğini" öğreniyoruz. Saldırı, "köy festivalinin yapıldığı gün", "Jouy genç Sophie Adam'ı (Charles Jouy'u sürükleyen Sophie Adam değilse tabii) Nancy yolunun kenarındaki hendeğe sürüklediğinde meydana geldi. Orada bir şeyler oldu: belki de neredeyse tecavüz." Ama bu kendimize dert edecek bir şey değil. Jouy, içiniz rahat olsun, "çok terbiyeli bir şekilde küçük kıza dört sous verir" ve o da hiç rahatsız olmadan "kavrulmuş badem almak için hemen panayıra koşar"[10].

Cinsel şiddet ve çocuk istismarı Foucault için "son derece sıradan". Gerçekleştirilen eylemden sonra verilen parayı çocuğun rızasını satın alma ve böylece olayın gerçekliğini değiştirmiş olarak sunar. Söylemi değiştiren kavram tecrübe edileni de gerçeği de erkeklerin cinsel haklarını ve pedofiliyi destekleyen kuir teorinin özellikle istifade edebileceği şekilde değiştirir.

Çocuklarla yetişkin cinsel faaliyetinin sözde sıradanlığına rağmen, Foucault rıza yaşı mevzuatıyla ilgilenmeye devam etmiştir. Foucault 1977'de Fransız Parlamentosu'na rıza yaşına ilişkin tüm mevzuatın kaldırılmasını, yani pedofilinin etkin bir şekilde yasallaştırılmasını savunan bir dilekçeyi imzalamıştır[11].

1978 yılında Foucault bir kez daha rıza yaşı yasasının kaldırılması ve çocukların cinselliğinin ve yetişkinlerle cinsel ilişkiye girme arzularının kabul edilmesi gerektiğini savunan bir radyo yayınına katıldı. "The Danger of Child Sexuality, Michel Foucault ile söyleşi" adıyla yayınlanan bu yayında Foucault'nun giriş yazısının ardından Guy Hocquenghem üç erkek düşünürün pozisyonunu özetlemektedir:

Altı ay önce yasadaki bazı maddelerin, özellikle de yetişkinler ile on beş yaşından küçükler arasındaki ilişkilerin suç olmaktan çıkarılmasını talep eden bir imza kampanyası başlattık. Çeşitli siyasi görüşlere mensup çok sayıda insan bu dilekçeyi imzaladı[12].

İşte pedofilinin sözde popülaritesine dayanarak yasallaştırılması için bir gerekçe. Bu radyo yayını aynı zamanda çocukların cinsel istismarına ilişkin videoların ürkütücü bir savunmasını da içeriyordu. Hocquenghem şunu belirtiyordu:

Biri çocuk pornografisinin günümüz skandalları arasında en korkuncu olduğunu söylediğinde, insan fuhuş bile olmayan çocuk pornografisi ile örneğin Amerika Birleşik Devletleri'ndeki siyahi insanların dayanmak zorunda olduğu şeylerle arasındaki orantısızlığa bakınca şaşırmadan edemiyor.

Evet, Foucault ve onun iki çağdaşı bu radyo yayınında Amerika'daki siyahiler ırkçılıktan muzdarip olduğu için, çocuk cinsel istismarı filme alınmalı ve dağıtımı yapılmalı diyor. Şok edici. Foucalt şöyle sürdürüyor, "Kendi cinsel arzularına sahip olan çocuk o yetişkini arzulamış olabilir, hatta rıza göstermiş ve ilk adımı atmış olabilir. Hatta şu konuda fikir birliğine varabiliriz: yetişkin tarafından ayartılan değil de yetişkini ayartan o olabilir ve kanunların çocuk ile yetişkin arasındaki cinselliği had safhada sorgulanabilir gördüğünü iddia edebiliriz. İşte postmodernizmin kurucu babası ve kuir teorinin dayanak noktası olan kişi. Hocquenghem bu fikre katılarak devam ediyor:

Burada hem oğlancığa yönelik dini yasaklamaları hem de Michel Foucault'nun az önce söz ettiği, insanların bir çocuğun dünyası ile bir yetişkinin dünyası arasındaki toplam fark hakkında düşündükleri şeylerle ilgili tamamen yeni fikirlerden oluşan bir ahlaka karşı saldırı ya da suç fikrini üretmeyi mümkün kılan bir düşünceler bütünü söz konusu. Fakat bugünlerde genel eğilim, şüpheye yer bırakmayan bir şekilde sadece bir yetişkin ile bir çocuk arasındaki oldukça basit bir erotik ya da tensel ilişkiden ibaret olan bir tür suç türü icat etmek değildir.

Evet, bu adamlar açıkça, “Çocuk ile yetişkin arasındaki cinsel ilişki yapay, üretilmiş, bir suçtur çünkü insanlar bir çocuğun ve yetişkinin dünyası arasındaki farkı değerlendiremeyecek ve anlayamayacak kadar cahil ve kendini beğenmiştir,” diyor. Onların bir sonraki kampanyalarının çocuk başbakanlar, çocuk entelektüeller ve eğer tıbbi yardıma ihtiyaçları olursa onlarla ilgilenmesine izin verecekleri bir çocuk için olacağını mı varsaymalıyız? Çocuk istismarcısı bir çocuğun cinselliğini anlayabildiğini ve yetişkinlerle seks yapmaktan zevk aldığı yönünde entelektüel tartışmalar yaptığında bunu hayatlarının diğer alanlarına taşımazlar. Çocuğun rızası kavramı ve çocuğun aktivitelerinin genital bölgelerine odaklanan bir şey olduğu fikrini kuir teori tarafından sürdürülen trans çocuk konseptinde görüyoruz. Bu tür bir entelektüel soyağacıyla alarm çanlarının çalması şaşırtıcı değil.

Üçüncü konuşmacı, Jean Danet, pedofili ve rıza üzerine daha fazla kuram öne sürüyor:

Biz rıza, pedofiliyle ilgili oldukça merkezi bir konudur dediğimizde, rızanın her zaman var olduğunu söylemiş olmuyoruz. Ancak, ve bu noktada hukukun tecavüz ve pedofili konusundaki tutumunu birbirinden ayırabiliriz, tecavüz durumunda hakimler kadının rızası olduğuna dair bir belirti olduğunu ve bunun aksinin kanıtlanması gerektiğini düşünmektedir. Pedofili söz konusu olduğunda ise... Şiddet içeren, yani... rızaya dayalı zevk içeren bir uygunsuz eylem suçlamasının yapılmadığı bir davada bile bir rıza göstermeme karinesi, bir şiddet karinesi olduğu düşünülmektedir; çünkü bu şiddetsiz eylemin rızaya dayalı zevkin baskıcı, yasal tercümesi olduğu söylenmelidir. İspat sisteminin kadınlara tecavüz ve reşit olmayan bir kişiye uygunsuz saldırı davalarında farklı şekillerde manipüle edildiği oldukça açıktır.

"Rızaya dayalı zevk" kavramında, ikisi kıyaslanamaz, kadınlar cinsel faaliyette bulunmak için yetişkin yetilerine ve anlayışına sahiptir, çocuklar değil şeklinde büyük bir yansıtma söz konusudur. Foucault, "yasalar tarafından konulan bir yaş engelinin pek bir anlamı olmadığı" konusunda netti. Yine, çocuğun şiddete maruz kalıp kalmadığını söyleyeceğine güvenilebilir. Foucault'nun, "bir çocuğun ne olup bittiğini açıklamaktan ve rıza göstermekten aciz olduğunu varsaymak, tahammül edilemez, kabul edilemez iki suistimaldir,” görüşünü de ekler. İşte postmodernizmin babası ve kuir teorinin büyükbabası, bir çocuğun bir yetişkinle cinsel aktiviteye rıza gösteremeyeceği, kendi istismarını onaylayamayacağı fikrinin "tahammül edilemez" ve "kabul edilemez" olduğunu ilan ediyor. Bu tür fikirleri öne süren düşünürler nasıl oluyor da felsefi dehalar olarak övülüyor? Kabul edilemez olanın bu şekilde yeniden çerçevelenmesi ve dilin gerçekliğin yerine geçtiği düşüncesi, kuir teorinin kendini oturtacağı kaide oldu.

Çevirmen: Funda Deniz

Editör: Fahri Sağyürek

---

[1] J. E. Larson, “Even a Worm Will Turn at Last”: "Rape Reform in Late Nineteenth-Century America", Yale Journal of Law & the Humanities, Vol. 9, no. 1 (January 1997), pp. 1–71.

[2] J. C. Jones, "Queer Theory, Foucauldian Feminism and the Erasure of Rape Historical Notes for a Present War", https://janeclarejones.files.wordpress.com/2018/08/queerfoucault-feminismrape.pdf

[3] Beresford, ‘The Age of Consent and the Ending of Queer Theory’, Laws (2014), 3, p. 763.

[4] A. Tanesini, Feminism: Oxford Bibliographies Online Research Guide (Oxford, Oxford University Press, 2010), p.12.

[5] Dr. Em, ‘Sex and Social Constructionism’, pp. 7–9. https://uncommongroundmedia.com/sex-and-social-constructionism-dr-em-banned-from-medium/

[6] Spargo, Postmodern Encounters: Foucault and Queer Theory (Icon Books, Cambridge, 2000), p. 8.

[7] M. A. Mclaren, Feminism. Foucault, and Embodied Subjectivity (State University of New York Press, Albany, 2002), p. 144.

[8] J. C. Jones, ‘Queer Theory, Foucauldian Feminism and the Erasure of Rape Historical Notes for a Present War’, p. 8 https://janeclarejones.files.wordpress.com/2018/08/queerfoucault-feminismrape.pdf

[9] M. Foucault, The History of Sexuality Volume I: An Introduction (Pantheon Books, New York, 1978), p. 31

[10] J. C. Jones, ‘Queer Theory, Foucauldian Feminism and the Erasure of Rape Historical Notes for a Present War’, pp. 11–12. < https://janeclarejones.files.wordpress.com/2018/08/queerfoucault-feminismrape.pdf

[11] L. D. Krizman (ed), Sexual Morality and the Law (Routledge, London, 1990), p. 275

[12] “The Danger of Child Sexuality”, pp. 2 -3. Foucault’s dialogue with Guy Hocquenghem and Jean Danet, was produced by Roger Pillaudin and broadcast by France Culture on April 4, 1978. It was published as “La Loi de la pudeur” in RECHERCHES 37, April 1979. First published in English in Semiotext(e) Magazine (New York): Semiotext(e) Special Intervention Series 2: Loving Boys / Loving Children (Summer 1980), in a translation by Daniel Moshenberg.

Metnin Orijinali: https://uncommongroundmedia.com/the-trojan-unicorn-queer-theory-and-paedophilia-part-i-dr-em/?utm_source=pocket_mylist